Operasjonsdagen onsdag 3.mars - 10

E kje den besta nåttå me svebn eg har hatt i mitt liv te nå..eg vakna mången gonger å når kl. va fem seie ei søster at eg berre konne dusja viss eg ville så va det gjort. Eg så gjore, måtte vaska meg me den sama spesiella såpa så i går.
Når det va gjort la eg meg å prøvde å slappa av litt. Fekk nåke penselin å nåke smertestillanes så sko begynna å gjera sin virk før opersajsonen.
Kl. kvart på 8 kom ei sykesøster for å kjøra meg ne va kje høge i hatten då nei!
Når eg kom ner der va der møje så sko gjerast, venflon i beggje hendene, masse blodprøvar, å helsa på ein mengde me folk.
Til slutt kom der ein liten utlending ( iraker ) det va annesestilegen, han va så koselige å jille. Han forklarte meg om koss han sko setta spinalen, å at han sko passa så godt på meg onna operasjonen. For å sedja i spinalen måtte eg sidja i senjå me føtene plasserte på ein krakk/litå tropp, så va det berre te å krumma rygg... mijau....
Kjende det kje i heila tatt når han stakk, heilt utruligt, å eg så hadde grua meg akkoratt te det. Men klart, han va nok heldige han og så traff, hadde nok kjent det viss ikkje.
Så når kl. va ca ni va di i gong, eg syns det va litt felt å liggja å høyra på alt det di gjor å sa. Spurte om å få meir avslappanes slik at eg konne sovna - fekk det og men sovna - Nei då.
Plutselig rope ei sykesøster - pass stoppp stopp, hjelp - stopp pass der.... eg kjende eg mesten fekk panikk, ikkje såg eg hu så sko passa på meg hell. Vrei litt på håve å spurte ke e det så e gale.. då kom ei bårt å sa det va skjortå te den eine legen som hadde glidd oppp, å det va kjempeviktigt at det ikkje skjedde for alt sko vara så sterilt. Men eg trudde nå det va nåke heilt aent som va gale, skremde vete av meg det va det di gjore..
Kl. ti øve ti va eg ferdige, å fekk beskjed om att alt såg bra ut. Lege Olav Asserson kom bårt å ga meg ein boks me ein brusk bete oppi som han hadde helt sprit på, den konne eg få me heim som suvenir. Den hadde låge "lause" inni håftå mi så det e kje løye du har hatt vondt sa han. Rare greier.
Blei så trillde inn på opppvakingå, der låg der ei frå før av, hu gal sov å snorka, då va eg gla for eg ikkje hadde hatt narkose.
I to tiå blei eg trilde opp på romme igjen. Det va godt å komma opp te dei andre.
Fekk møje smertestillanes, å goe hjelp der. Eg hadde loft legen å oppp å stå føste dagen, så om kvelden så va det ingå bønn lenger, eg or sengå, å det va kje vondt i heila tatt. Så for at sykesøsterå sko få skifta på sengå så tok eg meg ein gå tur rondt sengå å te bake igjen. Totte eg va flinke då :)
Fekk og besøk om kvelden, av Odd, Marit og Celine, det va kjekt.
Ikkje blei eg kvalmen elle nåke når eg fekk maten hell. Alt va bare vellstand :)

"